Historiek van de Alsembergse Brassb­and

 

 140 jaar jong, ... still going strong!!!

 

Precies 140 jaar geleden zag onze muziekvereniging het levens­licht in één van de zolders van de Herisemmolen. De juiste stichtingsbenaming was :

"Fanfare Genootschap van Alsemberg". Een paar jaar later werd die naam veranderd in:

" Laurier-Chêne ". Frans was zeer in de mode in onze streek ten zuiden van Brussel en de symboliek van Laurier en Eik sprak de stichters nogal aan. Welriekend als een Laurier, (hiermee werd het muzikale bedoeld) en sterk als een Eik met de wortels diep in de grond, en muzikanten zo talrijk als de eikels.

Op het einde van de 19de eeuw telde men meer dan 150 leden!!!

Nu zijn er dat 30.  Jong en oud leeft nog mee met de verhalen van toen : eivolle doch ijskoude repetitie­zaaltjes, de eervolle prestaties, processies, avond­lijke optochten waarbij de partituren soms in brand vlogen omdat de fakkeldragers  te  dicht bij de muzikanten stonden,

kiosken die ineen getimmerd werden op bierbakken (leeg!) etc...

In 1975 begon het tij te keren en slonk het aantal muzikanten van de fanfare tot een tiental getrouwen. Op dat ogenblik werd er een Rijksmuziekacademie in Alsemberg gevestigd. De direc­teur, Gust Langendries, was een liefhebber van de Britse Brassbandsound. Gelukkig werd hij door het toenmalig bestuur gevraagd om de fanfare te dirigeren. Hij aanvaardde... op voorwaarde dat hij de fanfare kon omvormen tot brassband. En zo geschiedde...

Vanaf dan begint de Alsembergse Brassband weer aan te groeien met muzikanten die les krijgen aan de academie.

Na Gust Langendries nam Peter Savenberg het dirigentenstokje voor een paar jaar over. Dan kwam Wim Stas die voor een jaartje vervangen werd door Olivier Haas toen Wim in Zuid Afrika ging lesgeven. En nu is Wim al geruime tijd onze vaste dirigent. Peter Savenberg staat reserve en is meer een “ musical director” en “resident composer”.

Dit was dan de aanleiding om meer en meer te streven naar kwaliteit, zonder afbreuk te doen aan het belangrijke sociale aspect van een vereniging. Het blijft ten slotte een groep vrienden.

Elk jaar wordt er een aperitiefconcert gegeven. Hier is steeds een zeer ruime publieke opkomst. We hebben regelmatig Britse solisten uitgenodigd voor onze concerten: Roger Webster, Mark Walters, Sheona White, Robert en David Childs bleken telkens een prettige ervaring te zijn zowel voor het publiek als voor onze muzikanten.

Het enthousiasme van onze dirigent Wim Stas, staat garant voor boeiende en leerzame repetities waarop iedereen welkom is op donderdagavond tussen 20 en 22 u in ons lokaal in de Grote Sleutel.